شعار خالی

صبح آمد و باز جای تو سبز !

چون گل به بنفشه زار ، خالی است .

بشکست سبوی سرخوشی ها

پیمانه چو بشکند خمار ، خالی است .

قرآن چو سوار نیزه ها شد ،

ایمان تو چون شعار ، خالی است .

ای زایر خسته ی دل افگار

گریان ز چه ای ؟ مزار ، خالی است !

دل ها چو اسیر « گافِ » گندم ،

عشق از دل بی قرار ، خالی  است .

گر کارد به استخوان رسیده است ،

آهسته ! سرا ز سربدار ، خالی است .

آن لحظه که دست ها شود رو ،

دانی چپ این قمار ، خالی  است ؟

« ماییم و نوای بی نوایی »

قلبی که ز گیر و دار خالی است !