دلم تاریک است.

دلم تاریک است .

و هیچ دغدغه ای

حتا لذت نگاههای تو

مبعوثم نمی کند

تا چراغی بیفروزم

یوسفم در چاه است

و ماه ؛

گرفتار شب سیاه است .

به هر سو می گریزی

تا روزنی بیابی به آفتاب !

اما گریزی نیست .

چرا که تاریکی منم .

تا پیله ی خود را نشکافی

راه به آفتاب نخواهی برد .

بی راهه ها در من است .

چونان قطره ی جوهر سیاهی که به زمین ریخته

با مژه های بسیارش

به بدی عادت کرده ایم جان من !

به بدی عادت کرده ایم .

چرا که هنوز ؛

دلم تاریک است

وماه ؛

سهم شب سیاه است !