تصاویر ربطی به شعر ندارند.

ریشه های اندوه

اگر ریشه های اندوه را می توانستم بخشکانم

دیگر در دلم به خودم نمی خندیدم

دیوار هم برای خودش سرشتی دارد

و قانون طبیعت منقرض نمی شود

این را هر ابلهی میداند .

شقایق و پیچک و پروانه و شاپرک نیز

ای کاش

فسیل ها این را می دانستند .

دایناسورهای عصر ما

قدرت فریاد از من گرفته شد .

و چنان مایوس

به دست هایم نگاه می کنم .

که با تمام حقارتش

چه قدر گرم است و بزرگ است

مثل قلبم .

اما ؛

دایناسور های عصر ما

با تمام عظمت شان حقیرند .

و حقارت شان ؛

آن قدر بزرگ است که نمی توانند پنهانش کنند .

و انقراض ؛

در تقدیرشان است !

 

گلویی برای فریاد

برای واگویه ی دردهایم

سینه ای مشروح

گوشی صبور

و گلویی مجروح برای فریاد می خواهم !

دریغا دریغ !

سکوت ؛

تراکم اندوهان پنهان است !

زخمی که به بهانه ای

عاقبت

سر باز می کند .

ایمن مباش جلاد .