آزادی

 

با آن همه شعار و دریای خونی که از پی اش روانه ساختیم

هنوز ماهی فلس طلایی آزادی

از دستان کبود من می لغزد و می رود .

خوشا به حال مردمی که آزادند.

خوشا به حال مردمی که استبداد و زندان را برنمی تابند.

دعایت می کنم از زندان سینه ها به در آیی

و چون خورشید بر تارک این زمین خسته

خجسته ، از اوج دماوند بتابی .

نگاه می کنم با بغضی که در گلو مانده

آیا تو می آیی؟

با اشک های یک ملت ، بدرقه ات می کنم !

شاید که زودتر برگردی !